Kring meg står heiane svarte
med nakne skjelvande tre
vinden ular og rasar
prøver å få meg i kne -
då ser eg ei tuve med gamalt gras
stå som eit lysande teikn
raude bær blenkjer
på tyttebærlyng
gøymd melleom ur og stein,
glad ser eg sommaren lever
om haustmørkret rår over jord,
eg stryk dei takksam dei tapre små,
dei gjev meg mot til å kjempe
når stormen ein dag vil meg nå.