Mange er dei som har vore på bana med framlegg til løysingar på strømpriskrisa, no sist Senterpartiet sin parlamentariske leiar, Marit Arnstad. Da kjem Arbeiderpartiet sin leiar diltane etter, kan virke som han berre må.
Men kva er så bodskapen. Jo, han opnar for meir politisk kontroll. Han vil ha straumprisen ned. Han vil sjå etter alle moglegheiter og snu alle steinar. Statsministeren og partileiaren seier: «Jeg har ennå ikke sett modellen som ivaretar kravene om å være trygg på at vi ikke setter forsyningssikkerheten i fare, eller får prisoverslag som kan virke mot sin hensikt. Det er åpenhet for å se på modeller som kan tjene oss godt. Da må vi utrede dem skikkelig, for store verdier står på spill. Vi vil ikke komme i en situasjon der vi får kraftunderskudd og rasjonering».
Dette er Noreg sin fremste politiske leiar som ikkje kan sjå nokon veg ut av strømpriskrisa. Det er han som først no tar til med å snu kvar stein, for å sjå om han finn ei løysing gøymt under ein eller anna tilfeldig stein.
Dette er Noreg sin fremste politiske leiar som ikkje kan sjå nokon veg ut av strømpriskrisa.
Utan at det vert gjort strukturelle grep i høve fastsetting av straumprisen, kjem me ikkje ut av straumpriskrisa.
• Staten må ta tilbake omsetningssentralen (Nord Pool) som tidlegare var lagd til Statnett.
Statnett selde omsetningssentralen til NASDAQ i 2010. Ein kan undre seg over at Statnett hadde myndigheit til å føreta eit slik sal.
• Frikople straumen frå den frie marknaden i Europa.
• Staten må ta kontroll over straumkablane til Storbritannia og Tyskland. Til bygging av desse kablane har norske skattebetalarar ytt milliardar av kroner, samstundes har norske myndigheter forhandla bort retten til å styre korleis straumen gjeng i kablane. Når får me straum - Når leverer me straum. Desse kablane er eksportkablar og ikkje kablar for utveksling av straum.
Arbeiderpartiet må nå finne fram sine sju ufråvikelege krav for å seie ja til ACER. Krava må ein tru er formidla til EU og formulert inn i avtalen, når Noreg gav tilslutnad til EU si tredje energimarknadspakke med forordningar og direktiv.
I punkt nr 4 heiter det: «Norske myndigheter skal ha selvstendig kontroll over alle avgjørelser med betydning for energitryggheten i Norge, herunder avgjørelser knyttet til industri og utkobling av kraft.»
Forsyningsikkerheten for å sikre nok straum også i år med lite nedbør, var lenge sikra gjennom at det vart bygd mange vassmagasin som kunne romme meir enn årsnedbøren, Blåsjø er eit godt døme på eit slikt vassmagasin. Etter kvart kom anden i energilova frå 1990 meir og meir til syne. Da vart straum ei vare og ikkje lengre ein innsatsfaktor i industriproduksjonen og heller ikkje eit velferdsgode på lik line med vassforsyning. Ingeniørane vart bytt ut med økonomar i straumproduksjonen. Økonomane synes det var smart å kutte ut sikkerheita me hadde i fleirårsmagasina. All tilgjengeleg kraft måtte seljast, ikkje ligge ubrukt i fleirårsmagasina med tanke på vinter eller tørrår.
For med import av termisk kraft frå Europa kunne vi importere når me ville. «Fleirårsmagasinet» vart i staden for Blåsjø, eit termisk kraftverk ein eller annan stad i Europa. Dei ville heller selje krafta når kraftprisen var høg. I dag, når Europa har bygd ned den termiske krafta og erstattar den med vind, forstår me kor smart det var av ingeniørane å bygge vassmagasin som og kunne romme nedbøren i våte år for å ha til vinteren eller i tørrår.
Det er ille å måtte sitte og sjå på ei regjering som er villig til å ofre norsk industri, norske bedrifter, butikkar og norske borgarar fordi dei skal redde Europa med vårt lille bidrag med straum som kanskje rekker til 1 prosent av Europa sitt straumbehov. La oss heller være fleksible med gassen som betyr noe for Europa sitt energibehov.
SI DIN MENING! Vi vil gjerne at du skal bidra med din mening, både på nett og i papir. Send ditt innlegg til debatt@fvn.no
Hva er et godt innlegg? Her er noen tips.